Kijken, maar dan anders
Heb je dat ook wel eens met die knopjes op een apparaat dat je al lang hebt? Dat je er eigenlijk maar een paar gebruikt en voor de rest op de 'automatische piloot' ermee omgaat? Dat was voor mij de reden om onlangs mee te doen met een workshop natuurfotografie. De aankondiging daarvan kwam voorbij op Facebook en ik was meteen enthousiast. Hij zou plaatsvinden op een bijzondere plek, namelijk de Natuurbegraafplaats Eygelshof in Kerkrade.
De beschrijving van de workshop trok me zeker over de streep: "Van landschappen tot bloemen, vogels en insecten, al het moois wat de natuur ons kan bieden gaan we fotograferen. Daarbij leer je de camera juist te gebruiken en daarna gaan we gelijk praktijkervaring opdoen." Dat zag ik helemaal zitten!
Ontvangst in Eygelshof
Apart om het terrein van de natuurbegraafplaats te betreden. Want hoewel er hier plekken zijn waar overledenen begraven liggen, is het terrein óók een natuurgebied! Met aangelegde paden door het hele gebied, met jonge bomen, veel bloemen en hoger gelegen natuurlijke meertjes in het midden van het terrein. Hier komen dus ook 'gewoon' wandelaars om van het natuurgebied te genieten. Op zich een bezoek waard!
Ontvangsthuis en workshopruimte
In het sfeervolle, houten chalet was het te doen. Koffie, thee en water én koekjes stonden al klaar. We werden welkom geheten door Loucette Reppenhagen van de begraafplaats. En daarna nam Petra Niessen , alias De Fotovakvrouw het woord. Ze vertelde over haar ervaring op het fotografie en het enthousiasme straalde van haar af. Ik voelde al kriebels om zelf op pad te gaan. Maar eerst natuurlijk was meer techniek. Gelukkig is dat Petra toevertrouwd...haar uitleg was duidelijk!
Geheimzinnige letters
Want nu pas bestudeerde ik de letters op het linkse knopje van mijn camera staan. De stand "AUTO' was de stand die ik voorheen gebruikte, gewoon omdat ik niet beter wist. Nu ben ik dus verder thuis in wat een camera kan en hoe ik het beste uit mijn toestel haal. De plaatjes in de hand-out van de workshop maakte mij in korte tijd een stuk wijzer. Dat de andere deelnemers kennelijk al meer fotografie-kaas gegeten hadden, was alleen maar een voordeel voor mij. Ik kon heel wat extra tips noteren!
Aan de slag
Natuurlijk stonden we - de vijf andere deelnemers en ik - te popelden om het terrein te gebruiken als oefenlocatie. Genoeg 'objecten' te vinden daar: vlinders, libellen, distels, zwaluwen, klaprozen en meer moois. Ja hoor, er zijn ook graven en de houten gedenkplaquettes geven aan waar een graf ligt. Maar dat voelde voor mij niet hinderlijk bij het fotograferen.
Ik zie wat jij niet ziet
Wat een ontdekking om steeds andere effecten te krijgen door te draaien aan de knoppen voor het diafragma en de lichtintensiteit. Grappig ook dat ik tevens extra beweging kreeg door het lopen, zitten, bukken en knielen. Om dingen van een andere kant te bekijken. Petra kwam bij me staan en ik merkte op dat we eigenlijk een overeenkomstige bezigheid hebben, want schrijven is anders kijken naar mijn mening.
Uitleg
Dat snapte Petra niet meteen. Maar als je bezig bent met (creatief) schrijven, bekijk je een situatie van meerdere kanten. Je kiest immers een vertelperspectief, kiest de objecten en personen/personages waar je je op richt en wat je wel en niet wil belichten. Je gaat uit van het 'oog' van de lezer. Dat vraagt dat je anders, intenser naar een situatie kijkt. Dat je bovendien emoties en sensaties erbij betrekt. Alsof je een situatie op je hand houdt en er 360 graden omheen kijkt. Welke details kun je zo ontdekken? Die uitleg begreep Petra...
De beschrijving van de workshop trok me zeker over de streep: "Van landschappen tot bloemen, vogels en insecten, al het moois wat de natuur ons kan bieden gaan we fotograferen. Daarbij leer je de camera juist te gebruiken en daarna gaan we gelijk praktijkervaring opdoen." Dat zag ik helemaal zitten!
Ontvangst in Eygelshof
Apart om het terrein van de natuurbegraafplaats te betreden. Want hoewel er hier plekken zijn waar overledenen begraven liggen, is het terrein óók een natuurgebied! Met aangelegde paden door het hele gebied, met jonge bomen, veel bloemen en hoger gelegen natuurlijke meertjes in het midden van het terrein. Hier komen dus ook 'gewoon' wandelaars om van het natuurgebied te genieten. Op zich een bezoek waard!
Ontvangsthuis en workshopruimte
In het sfeervolle, houten chalet was het te doen. Koffie, thee en water én koekjes stonden al klaar. We werden welkom geheten door Loucette Reppenhagen van de begraafplaats. En daarna nam Petra Niessen , alias De Fotovakvrouw het woord. Ze vertelde over haar ervaring op het fotografie en het enthousiasme straalde van haar af. Ik voelde al kriebels om zelf op pad te gaan. Maar eerst natuurlijk was meer techniek. Gelukkig is dat Petra toevertrouwd...haar uitleg was duidelijk!
Geheimzinnige letters
Want nu pas bestudeerde ik de letters op het linkse knopje van mijn camera staan. De stand "AUTO' was de stand die ik voorheen gebruikte, gewoon omdat ik niet beter wist. Nu ben ik dus verder thuis in wat een camera kan en hoe ik het beste uit mijn toestel haal. De plaatjes in de hand-out van de workshop maakte mij in korte tijd een stuk wijzer. Dat de andere deelnemers kennelijk al meer fotografie-kaas gegeten hadden, was alleen maar een voordeel voor mij. Ik kon heel wat extra tips noteren!
Aan de slag
Natuurlijk stonden we - de vijf andere deelnemers en ik - te popelden om het terrein te gebruiken als oefenlocatie. Genoeg 'objecten' te vinden daar: vlinders, libellen, distels, zwaluwen, klaprozen en meer moois. Ja hoor, er zijn ook graven en de houten gedenkplaquettes geven aan waar een graf ligt. Maar dat voelde voor mij niet hinderlijk bij het fotograferen.
Ik zie wat jij niet ziet
Wat een ontdekking om steeds andere effecten te krijgen door te draaien aan de knoppen voor het diafragma en de lichtintensiteit. Grappig ook dat ik tevens extra beweging kreeg door het lopen, zitten, bukken en knielen. Om dingen van een andere kant te bekijken. Petra kwam bij me staan en ik merkte op dat we eigenlijk een overeenkomstige bezigheid hebben, want schrijven is anders kijken naar mijn mening.
Uitleg
Dat snapte Petra niet meteen. Maar als je bezig bent met (creatief) schrijven, bekijk je een situatie van meerdere kanten. Je kiest immers een vertelperspectief, kiest de objecten en personen/personages waar je je op richt en wat je wel en niet wil belichten. Je gaat uit van het 'oog' van de lezer. Dat vraagt dat je anders, intenser naar een situatie kijkt. Dat je bovendien emoties en sensaties erbij betrekt. Alsof je een situatie op je hand houdt en er 360 graden omheen kijkt. Welke details kun je zo ontdekken? Die uitleg begreep Petra...